به نقل از «آفتاب»

علل و عواملی که باعث درد کبد می‌شوند

تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۲۹۴۷۶

آفتاب‌‌نیوز :

درد کبد در قسمت بالایی شکم، در سمت راست بدن احساس می‌شود. این درد می‌تواند نشانه یک بیماری جدی باشد، به همین دلیل مراجعه به پزشک ضروری است. کبد سالم به بدن کمک می‌کند تا با عفونت‌ها مبارزه کرده و خون را تمیز کند، همچنین در متابولیسم نقش ایفا کرده و خود را هنگام آسیب ترمیم می‌کند. اگر کبد قادر به انجام درست کار خود نباشد، می‌تواند یک وضعیت مهلک ایجاد کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

درد کبد به دلایل مختلف به‌وجود می‌آید و مهم است بدانیم چه چیزی باعث درد می‌شود تا آن را درمان و از آسیب کبد جلوگیری کنیم.

بیماری کبد و درد کبد

درد کبد خسته کننده، غیر اختصاصی و شدید است. همچنین می‌تواند منجر به کمر درد شود. درد کبد گاهی اوقات با درد سمت راست شانه، شکم یا کلیه اشتباه گرفته می‌شود. بسیاری از بیماری‌های کبد و دیگر بیماری اندام‌ها می‌تواند موجب درد کبد شوند. حتی برخی از آن‌ها می‌توانند منجر به آسیب کبد شوند. عدم درمان بیماری‌های کبد موجب توقف کار این عضو حیاتی بدن می‌شود.

بیماری کبد به شرایطی که موجب التهاب کبد یا آسیب آن می‌شود اشاره دارد و ممکن است بر عملکرد کبد تاثیر بگذارد. درد کبد اغلب نشانه بیماری کبد است. علائم بیماری کبد، اغلب تا زمانی که بیماری پیشرفت نکند، ظاهر نمی‌شوند، بنابراین مهم است که از درد کبد و علائم آن آگاه باشید، زیرا می‌تواند منجر به اختلال کبد شود. اگر بیماران هر یک از موارد گفته شده در ادامه این بخش از سلامت نمناک را تجربه کنند، باید به دنبال درمان فوری پزشک باشند.

نشانه‌ها و علائم بیماری کبد

درد شدید، به‌خصوص در شکم

تب

ادرار تیره

مدفوع بی رنگ و خونین و یا مدفوع تیره رنگ

تهوع و استفراغ

کاهش وزن

پوست مایل به زرد

حساسیت شدید هنگام لمس شکم

تورم شکم و یا پا‌ها و مچ پا

خارش پوست

خستگی مزمن

از دست دادن اشتها

بیماری کبد

بیماری‌هایی که عامل و علت اصلی درد کبد هستند

بیش از ۱۰۰ نوع بیماری کبد می‌تواند منجر به درد کبد شود. موارد زیر نمونه‌هایی از این بیماری‌ها می‌باشد:

کلانژیت:

کلانژیت، التهاب سیستم مجاری صفراوی به دلیل عفونت باکتریایی است. مجرای صفرا، صفرا را از کبد و کیسه صفرا را به روده کوچک منتقل می‌کند. عفونت کلانژیت باعث ایجاد فشار روی سیستم و مجاری زهکشی کبد می‌شود. این حالت معمولا نشان می‌دهد که انسداد یا مانع در سیستم وجود دارد. این عارضه ممکن است به دلیل سنگ ها، تومور، لخته‌های خون و یا برگشت باکتری‌ها ایجاد شود.

هپاتیت:

هپاتیت به معنای التهاب کبد می‌باشد و شایع‌ترین علت آن ویروس است، اما عوامل دیگری مثل مصرف زیاد الکل، سموم، برخی دارو‌ها و بیماری‌ها در ایجاد آن نقش دارند.

چندین نوع هپاتیت ویروسی وجود دارد. طبق مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC)، شایع‌ترین انواع هپاتیت ویروسی هپاتیت آ، هپاتیت بی، و هپاتیت سی هستند.

هپاتیت ب، ث و د باعث هپاتیت مزمن می‌شود که در نهایت منجر به سیروز، آسیب و سرطان کبد می‌گردد.

هپاتیت آ در مدفوع یک فرد آلوده یافت می‌شود و از طریق مصرف آب آلوده و یا غذا منتقل می‌شود.

هپاتیت ب از طریق مایعات بدن مانند خون و منی انتقال می‌یابد.

هپاتیت سی از طریق خون آلوده و یا گاهی اوقات رابطه جنسی منتقل می‌شود.

هپاتیت د یک عفونت ثانوی است که تنها بر افرادی که هپاتیت ب دارند تاثیر می‌گذارد.

هپاتیت ایی از طریق مصرف آب آلوده یا غذا منتقل می‌شود.

هپاتیت خود ایمنی، زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی به سلول‌های کبد حمله می‌کند.

هپاتیت حاد به معنای ناگهانی و کوتاه مدت؛ و هپاتیت مزمن، به معنای بلند مدت و پایدار است.

دمل کبد:

آبسه کبد، یک کیسه پر از مایع آلوده یا چرک است که در کبد شکل می‌گیرد. عفونت ناشی از میکروب‌های خاص مثل باکتری ها، انگل‌ها یا قارچ، می‌تواند منجر به دمل شود. آبسه می‌تواند به بافت مجاور آسیب برساند و منجر به خونریزی، عفونت‌های اضافی و حتی مرگ شود. درمان آبسه کبد شامل آنتی بیوتیک یا داروی ضد قارچی است.

سیروز:

سیروز، جای زخم برگشت‌ناپذیر کبد است. وضعیت کبد به آرامی بدتر می‌شود و به دلیل آسیب طولانی مدت نمی‌تواند به درستی کار کند.

در طول زمان، بافت زخم، جای بافت کبد سالم را می‌گیرد که می‌تواند شروع به مسدود کردن جریان خون از طریق کبد کند. یک کبد سالم می‌تواند سلول‌های آسیب دیده خود را دوباره تولید کند. اگر آسیب خیلی شدید یا طولانی مدت باشد، کبد نمی‌تواند به طور کامل خودش را ترمیم کرده و بافت سالم را جایگزین بافت زخم کند.

سندرم باد-کیاری (انگلیسی:Budd–Chiari syndrome‎):

این یک بیماری نادر کبد است که در آن لخته خونی مانع خروج خون از کبد می‌شود. خون به کبد برمی گردد و باعث بزرگی لخته می‌شود. در برخی موارد طحال هم می‌تواند بزرگ شود. افرادی که خون آن‌ها لخته می‌شود بیشتر در معرض خطر سندروم باد-کیاری قرارمی گیرند.

عواملی که ریسک پیشرفت بیماری کبد یا یک عوارض مرتبط را افزایش می‌دهند عبارتند از:

مصرف مشروبات الکلی

مصرف مواد مخدر

تماس با مواد شیمیایی خاص و یا سموم

دیابت

چاقی

ژنتیک

سرطان

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: کبد کبد سالم تواند منجر بیماری کبد بیماری ها درد کبد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۲۹۴۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اگر صافی کف پا نوعی بمب ساعتی نباشد چه؟

فرارو- اگر نگوییم برای قرن‌ها دست کم برای چندین دهه محققان، متخصصان پزشکی و عموم مردم بر این باور بودند که افراد دارای کف پای صاف بیش‌تر مستعد ابتلا به انواع مشکلات هستند. به طور خاص اعتقاد بر این بود که داشتن کف پای صاف افراد را مستعد درد‌های آینده و سایر مشکلات اسکلتی عضلانی (مانند عضلات، تاندون‌ها ویا رباط‌ها) می‌سازد.

به گزارش فرارو به نقل از کانورسیشن، اعتقاد بر این بود که کف پای صاف نوعی بمب ساعتی است. با این وجود، مقاله‌ای تازه منتشر شده در مجله پزشکی ورزشی بریتانیا این افسانه را به چالش می‌کشد. نتایج بررسی تازه نشان می‌دهد که این تصور که داشتن کف پای صاف به طور اجتناب ناپذیری منجر به درد یا سایر مشکلات اسکلتی – عضلانی می‌شود بی اساس است.

این فرضیه از کجا می‌آید؟

این ایده که صافی کف پا یک مشکل است به قرن‌ها قبل برمی گردد. "مرتون ال روت"، "ویلیام پی اورین" و "جان اچ وید" متخصصان امریکایی در زمینه پا در نیمه دوم قرن بیستم مفهوم پا‌های "ایده آل" یا "عادی" را متداول ساختند و این ایده که صافی کف پا یک مشکل قلمداد شد از سوی آنان ظاهری علمی پیدا کرد.

این پزشکان و محققان اولین کسانی بودند که مدعی شدند اگر پا‌ها معیار‌های خاص "طبیعی بودن" را نداشته باشند برای مثال، فاقد قوس کف پا باشند غیر طبیعی بوده و باعث می‌شود فرد مستعد آسیب شده و پا کم‌تر کارآمد باشد. این فرضیه از آن زمان به این سو در دستور کار برنامه‌های آموزشی متخصصان بهداشت و درمان قرار گرفت. اگرچه امروزه با به روز شدن برنامه‌های درسی مدرن، این فرضیه به تدریح در حال منسوخ و از دستور کار خارج شدن است. این فرضیه تقریبا برای مدت پنج دهه در سراسر جهان تدریس می‌شد اگرچه پایه علمی ضعیفی داشت. در واقع، علم هرگز این فرضیه را تایید نکرده در نتیجه به نظریه تبدیل نشد و در سطح فرضیه باقی ماند. با این وجود، در طول سال‌های متمادی تا به امروز بسیاری از متخصصان سلامت از این فرضیه حمایت می‌کنند که کف پای صاف خطر بزرگی برای ایجاد اختلالات اسکلتی - عضلانی است. در نتیجه، این ایده همچنان در باور‌های عموم مردم ثابت است.

آیا کف پای صاف باعث آسیب‌های اسکلتی - عضلانی می‌شود؟

برخلاف فرضیه روت و همکاران اش متاآنالیز‌ها که بالاترین سطح شواهد علمی است افزایش خطر ابتلا به اکثر قریب به اتفاق آسیب‌های اسکلتی - عضلانی را در میان افراد دارای کف پای صاف نشان نداده اند. این متاآنالیز‌ها تنها پیوند‌های ضعیفی را بین داشتن کف پای صاف و خطر ابتلا به سندرم استرس میانی تیبیا (درد در استخوان درشت نی)، سندرم کشکک رانی (درد در اطراف کاسه زانو) و آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد غیر اختصاصی در اندام تحتانی شناسایی کردند.

علاوه بر این، نتایج یک بررسی سیستماتیک و یک متاآنالیز نشان داد که دوندگان با کف پای صاف بیش‌تر از آنانی که کف پای غیر صاف دارند در معرض خطر آسیب قرار ندارند. نتایج این تحلیل‌ها این ایده را زیر سوال می‌برند که افراد دارای کف پای صاف در معرض خطر جدی ابتلا به اختلالات اسکلتی - عضلانی قرار دارند. با این وجود، علیرغم این یافته‌ها منابع مختلف مانند وب سایت‌های حرفه ای، فوروم‌های اینترنتی و سایر رسانه‌ها اغلب این ایده را مطرح می‌کنند که افرادی که کف پای صاف دارند در معرض خطر بیش تری برای مواجهه با آسیب قرار دارند و حتی نیاز به درمان دارند حتی اگر هیچ گونه علائمی از اسیب را نداشته باشند.

متاسفانه این موضوع اغلب منجر به مداخلات غیر ضروری در افراد می‌شود مانند استفاده از کفش‌های ارتوپدی یا ارتز‌های سفارشی پا برای صافی کف پای بدون علامت. هم چنین، باور به غیر طبیعی بودن کف پای صاف منجر به نگرانی‌های قابل توجهی در بین افراد دارای کف پای صاف در مورد ظاهر پا‌های شان می‌شود.

کف پای صاف بدون علامت معمولا نیازی به مداخله متخصصان سلامت ندارد. براساس دانش علمی فعلی ارزیابی این که آیا یک فرد دارای کف پای صاف برای تعیین خطر آسیب دیدگی است یا خیر بی اثر است و حتی می‌تواند تاثیر معکوس داشته باشد.

در حالی که ممکن است فردی با کف پای صاف دچار آسیب اسکلتی - عضلانی شود این لزوما بدان معنا نیست که صافی کف پا باعث بروز آسیب شده است.

کاملا ممکن است که دو متغیر در یک زمان وجود داشته باشند بدون اینکه پیوند علّی وجود داشته باشد. بین پیوند علی و همبستگی تفاوت مهمی وجود دارد. رابطه علت و معلولی بدان معناست که تغییر در متغیر (علت) منجر به تغییر در متغیر دیگر (موثر) می‌شود. وقتی دو متغیر با هم مرتبط هستند تغییرات در یک متغیر ممکن است با تغییرات دیگری همراه باشد، اما این بدان معنا نیست که یکی باعث دیگری می‌شود. برای تشریح این مفهوم مثال ذیل را در نظر می‌گیریم: ما به ۵۰۰ کودک شش تا ۱۲ ساله یک آزمون ریاضی می‌دهیم. با انجام تست‌های همبستگی متوجه روندی می‌شویم: هر چه پای کودکان بزرگ‌تر باشد نمره نهایی آنان در امتحان بالاتر می‌رود. در اینجا این پرسش مطرح می‌شود که آیا اندازه پا واقعا بر مهارت‌های ریاضی تاثیر می‌گذارد؟ البته که پاسخ منفی است!

متغیر دیگری که در نظر گرفته نشده سن است که نقش عمده‌ای در این همبستگی دارد. از آنجایی که پا‌ها با افزایش سن بزرگتر می‌شوند یک همبستگی قوی، اما نادرست وجود دارد؟ همین اصل در مورد کف پای صاف نیز صدق می‌کند. اگر آسیب اسکلتی عضلانی در فردی با کف پای صاف رخ دهد نتایج تحقیقات کنونی نشان می‌دهند که که صافی کف پا لزوما علت آن نیست و سایر عوامل باید بررسی شوند. پیوند مربوط به همبستگی است و نه علت و معلول.

از نظر مالی به راحتی می‌توان فهمید که تجویز ارتز‌های سفارشی پا با هزینه صد‌ها دلاری برای جلوگیری از آسیب‌های اسکلتی - عضلانی مرتبط با صافی کف پای بدون علامت تاثیر منفی قابل توجهی دارد. این امر به ویژه با توجه به این که وجود کف پای صاف تنها اندکی خطر ابتلا به این آسیب‌ها را افزایش می‌دهد صدق می‌کند. برای حل این مشکل متخصصان مراقبت‌های بهداشتی باید با ایجاد تمایز واضح‌تر برای بیماران خود بین انواع آناتومیکی بی ضرر و شرایط بالقوه نگران کننده به کاهش تشخیص بیش از حد کف پای صاف کمک کنند. از آنجایی که تشخیص بیش از حد اغلب منجر به درمان بیش از حد می‌شود اجتناب از درمان‌های غیر ضروری به کاهش نگرانی بیماران در مورد کف پای صاف کمک می‌کند.

در نهایت این که ما باید این ایده قدیمی را که هنوز هم به شکل گسترده‌ای رواج دارد کنار بگذاریم که استدلال می‌کند صاف بودن کف پا مشکلی است که افراد را در معرض خطر بالای دچار شدن به آسیب اسکلتی  - عضلانی قرار می‌دهد. زمان آن فرارسیده که دیدگاه و رویکرد خود را نسبت به اهمیت کف پای صاف تغییر دهیم و تنوع طبیعی آن‌ها را در زمینه سلامت کلی پا بشناسیم. مهم‌تر از همه زمان آن فرارسیده که صافی کف پای بدون علامت را صرفا به عنوان یک نوع آناتومیکی و نه یک نقص یا نوعی غیر طبیعی در نظر بگیرید.